در شبکه‌های بلاک‌چین که از الگوریتم اثبات کار یا PoW به عنوان مکانیسم اجماع استفاده می‌کنند، ماینرها از توان محاسباتی خود برای حل پازل‌های ریاضیاتی استفاده می‌کنند. این پازل‌ها به عنوان مبنا برای ایجاد بلوک‌ها، ثبت تراکنش‌ها و تعریف ارز دیجیتال خدمت می‌کنند. ماینرهایی که با موفقیت پازل مبنا را حل می‌کنند، جایزه‌ای از شبکه توکن دریافت می‌کنند.
در محیطی که ریاضیات به بازی می‌آید، دشواری به فرایند اضافه میشود و این دشواری متناسب با متغیرهای مختلف مانند توان محاسباتی ماینرها، تعداد آن‌ها و زمان انجام محاسبات تغییر میکند. اگرچه با افزایش توان محاسباتی و فناوری، دشواری افزایش می‌یابد، اما اگر طراحان بلاک‌چین شبکه را به گونه‌ای بهینه کنند که دشواری مسئله مبنا با گذر زمان تغییر کند، میتوانند به سرعت ایجاد بلوک‌های جدید را نسبتاً ثابت حفظ کنند.در پارسیان کریپتو همراه شما هستیم.
تأثیر سختی شبکه نه تنها به عنوان یک پارامتر متغیر بر فعالیت در شبکه اثر می‌گذارد، بلکه بر تعداد ماینرها نیز تأثیر دارد. افزایش تعداد ماینرها منجر به افزایش سختی شبکه میشود تا ثبات حاکم بر شبکه حفظ شود. به عبارت دیگر، هرچه تعداد ماینرها بیشتر باشد، سختی شبکه بالاتر می‌رود و بلوک‌های جدید با یک نرخ ثابت ایجاد می‌شوند. به عنوان مثال، در بیت‌کوین، این نرخ اکنون هر 10 دقیقه یکبار است و افزایش سختی آن ایجاد بلوک‌های بیت‌کوین بیشتر را به ماینرها اجازه نمی‌دهد.
سختی شبکه نه تنها در مسیر توسعه فناوری تأثیرگذار است، بلکه از تغییرات در تعداد ماینرها نیز تأثیرپذیر است. این تعداد بیشترین میزان امنیت شبکه را تضمین میکند و حتی با ارتقاء فناوری، این موزونیت در حفظ امنیت و سلامتی شبکه حفظ میشود.
یک نکته یاری‌کننده این است که هاوینگ بیت‌کوین به تنهایی یک استخراج سخت‌گیرانه ندارد، و ارزهای دیگر نیز وجود دارند که از یک مکانیسم مشابه و سیاست‌های سختی شبکه متناظر بهره‌می‌برند. این ارزها از اهمیت بالایی در جهان ارزهای دیجیتال برخوردارند و چند نمونه از آن‌ها عبارتند از:
اتریوم (ETH): اتریوم به‌عنوان دومین قیمت ارزهای دیجیتال از نظر قدرت و محبوبیت در بازار ارزهای دیجیتال شناخته میشود. این شبکه از مکانیسم اثبات کار استفاده می‌کرد تا سال 2022، اما پس از آن به PoS (ثابت قدرت) تغییر رویه داد. با این حال، اتریوم همچنان دارای یک سختی استخراج مختص به خود است، حتی با تفاوت‌هایی نسبت به بیت‌کوین.
Monero (XMR): یک شبکه بلاک‌چین با تعداد نامحدودی از توکن‌ها که امکانات کمتری در مشاهده آدرس‌ها، میزان تراکنش‌ها و بالانس‌های دارایی به کاربران می‌دهد. این ارز دیجیتال نیز دارای یک سختی استخراج مختص به خود است که با توجه به نوسانات بیشتر نسبت به بیت‌کوین تمایز دارد.
Revencoin (RVN): یک پروتکل غیرمتمرکز و منبع باز که برای بهینه‌سازی انتقال دارایی‌های کریپتو از یک شبکه به شبکه یا پارتی دیگر طراحی شده است. این شبکه در سال 2018 راه‌اندازی شد و از کد اصلی بلاک‌چین بیت‌کوین الهام گرفته شده است.
Haven Protocol (XHV): این پروتکل نیز بر روی بلاک‌چین Monero تعریف شده و تنها شبکه خصوصی از دارایی‌های پایدار یا Stable Assets است که مکمل استیبل‌های خصوصی مونترو نیز هستند.
Dogecoin (DOGE): یکی از پرحاشیه‌ترین ارزهای دیجیتال که سختی استخراج نیز دارد. نمودار سختی دوج بسیار پرنوسان است و تنها در 24 ساعت گذشته 21 درصد کاهش یافته است.
به علاوه، بسیاری از فورک‌ها و ارزهای دیجیتال دیگری نیز سختی استخراج دارند، از جمله برخی از فورک‌های بیت‌کوین و انواعی چون Lumi. تقریباً تمام بلاک‌چین‌هایی که از الگوریتم اثبات کار به عنوان مکانیسم اجماع خود بهره‌می‌برند، سختی استخراج دارند. هر کدام از این ارزها با توجه به سیاست‌ها و مکانیسم‌های مختلف، فرمول‌های سختی استخراج متفاوتی دارند. اما هدف مشترک آن‌ها همواره حفظ ثبات در تولید بلوک‌ها، ارتقاء امنیت شبکه و حفظ ارزش توکن اصلی است.
علاوه بر این ارزها، باید به ارزهای دیجیتالی اشاره کنیم که به فرایند ماینینگ نیاز ندارند، مانند Ripple، Stellar، Cardano و NEO. این ارزها از مکانیسم‌های اجماع مبتنی بر سرمایه، استک‌کردن دارایی و اعتبار بهره‌می‌برند و سختی استخراج برای آن‌ها مفهومی ندارد. این تنوع در مکانیسم‌ها نشان‌دهنده پویایی و گستردگی جهان ارزهای دیجیتال است.
سختی شبکه چیست؟